آشنایی با ارز دیجیتال نئو
نئو چیست؟
در این مقاله می خواهیم درباره آشنایی با ارز دیجیتال نئو و قوانین اصلی رمز ارز نئو بپردازیم.
نئو توسط یک شرکت تحقیق و توسعه ی بلاک چین به نام آن چین (Onchain) در شانگهای چین ایجاد شد.
نئو در سال 2014، با نام AntShares شروع به کار کرد و در سال 2017 به NEO تغییر نام داد.
تمرکز نئو بر نوآوری در انتقال دارایی های دیجیتال، قراردادهای هوشمند و تایید هویت دیجیتال است.
پلتفرم نئو از دو ارز اصلی NEO و GAS تشکیل شده است.
که هردوی آن حداکثر 100 میلیون توکن میتوانند داشته باشند.
نئو سهم هر شبکه را نمایندگی می کند.
برخلاف بیشتر ارزها نئو نمیتواند به کمتر از یک واحد تقسیم شود.
مقالات مشابه :
- آشنایی با وایت پیپر رمز ارز دیسنترالند مانا
- آشنایی با ارز دیجیتال فانتوم
- آشنایی با ارز دیجیتال هولو
- آشنایی با ارز دیجیتال ترا (لونا)
- آشنایی با ارز دیجیتال کیو
ارز GAS – آشنایی با ارز دیجیتال نئو
GAS برای اجرای قراردادهای هوشمند شبکه نئو همانند سوخت عمل می کند و مطابق با توان پردازش مصرفی برای اجرای قراردادهای هوشمند ، GAS مصرف می شود.
با هر بلاک GAS جدیدی ایجاد می شود و هر دو میلیون بلاک ، یک واحد از توکن های GAS تولید شده کم می شود.
وقتی که به سقف 100 میلیون توکن GAS برسیم دیگر توکن جدیدی تولید نخواهد شد.
برخلاف نئو، GAS را میتوان به واحدهای خیلی کوچکتر از یک توکن تقسیم کرد.
GAS های جمع شده هر چند وقت یک بار و در زمانهای از پیش تعیین شده بین صاحب های توکن های نئو به میزان سهمی که دارند تقسیم می شود.
GAS مصرف شده در شبکه برای کارمزد تراکنش ها بین کاربرانی که حساب و کتاب شبکه را انجام می دهند یا همان نودهای اجماع شبکه، به ازای تراکنش هایی که تایید کردند، تقسیم می شود.
هر فردی که صاحب توکن نئو باشد، در شبکه ی بلاک چین، حق رای دارد.
حق رای چیست؟
حق رای برای انتخاب نودهای اجماع شبکه، ساخت بلاک ها و تصمیم های مهم بلاک چین مانند میزان کارمزد شبکه می باشد.
اگر یک نود اجماع در راستای هدف شبکه حرکت نکند، صاحبان نئو می توانند رای به برکناری آن نود بدهند.
قراردادهای هوشمند نئو
همانند اتریوم، نئو از قراردادهای هوشمند استفاده می کند.
قراردادهای هوشمند اجازه می دهند کدهایی بر روی شبکه اجرا شود که قوانین و منطق تراکنش ها را تعیین می کند.
مثال ساده از اجرای قراردادهای هوشمند شامل بلوکه کردن پول تا زمانی که کالا به مقصد برسد، پرداخت هزینه حق امتیاز به صاحبان آثار به ازای هر بار نمایش می باشد.
زبان برنامه نویسی اپلیکیشن نئو
یکی از تفاوت های بین اتریوم و نئو این است که اپلیکیشن های اتریوم باید به زبان اختصاصی شبکه به نام Solidity نوشته شوند.
در حالی که اپلیکیشن های نئو به زبان های برنامه نویسی رایج مانند جاوا، سی شارپ، VB.Net ، F# و Kotlin نوشته می شوند.
سرمایه های دیجیتالی و بلاک چین نئو
مزایای ارز دیجیتال نئو
دارایی های دیجیتال
هویت دیجیتال
قراردادهای هوشمند
اپلیکیشن های غیر متمرکز
برنامه های آینده نئو
مهمترین برنامه های آینده نئو شامل :
NeoX : برای تراکنش بین بلاک چین های مختلف انجام می شود .
: NeoFS برای نگهداری غیرمتمرکز فایل ها استفاده می شود.
: NeoQ برای رمز نگاری مقاوم در برابر کامپیوتر های کوانتومی ایجاد می شود.